به یاد چریل پالم، محقق و مربی قدیمی و محترم کلمبیا
نخل شریل در کنیا. عکس از خانواده نخل سانچز.
مدرسه آب و هوای کلمبیا با تأسف عمیق خبر درگذشت شریل پالم را که از سال 2003 تا 2016 در دانشگاه کلمبیا بود به اشتراک می‌گذارد. دانشمندی تحسین‌شده و ماجراجو، روحیه‌ای مراقبت‌کننده و دلسوز، و مربی و دوستی متحول کننده زندگی، شریل. پیشگام رویکردهای جدید برای بهبود محیط زیست و امنیت غذایی است. کار او همچنین راه‌حل‌های عملی برای چالش‌های پیچیده را شناسایی می‌کند، در حالی که علم و ظرفیت انسانی را از طریق تعهد او به دیگران ایجاد می‌کند.
شریل در سال 2003 به کلمبیا پیوست و چندین دهه تجربه کار در کشاورزی گرمسیری را به ارمغان آورد. در دانشگاه، او عضو ارشد برنامه کشاورزی گرمسیری و محیط روستایی موسسه زمین و بعداً در مرکز کشاورزی و امنیت غذایی، مستقر در پردیس رصدخانه زمین لامونت-دوهرتی بود. او همچنین یکی از اعضای اصلی تیم پروژه دهکده های هزاره بود که هدف آن مقابله با فقر در جنوب صحرای آفریقا بود.
Generose Nziguheba یکی از همکاران تحصیلات تکمیلی Cheryl در کنیا در سال 1995 بود که بعداً از سال 2008 با او در کلمبیا در این پروژه همکاری کرد. شریل به تحقیق و رفاه انسان علاقه داشت. او بشاش بود و از همه صرف نظر از موقعیتشان حمایت می کرد. سیزده سال بعد، زمانی که به تیم او در دانشگاه کلمبیا پیوستم، همان شریل سخت کوش و الهام بخش را یافتم که به پتانسیل تیمش اعتقاد داشت و به نیازهای همه پاسخ می داد.
تحقیقات شریل بر روی فرآیندهای اکوسیستمی در مناظر کشاورزی استوایی تحت تغییر کاربری، تخریب و بازسازی متمرکز بود. تحقیقات او منجر به اولین کمی سازی مبتنی بر علمی از انتشار مواد مغذی گیاهی از منابع آلی مانند برگ و کود و همچنین کمیت گسترده از دست دادن کربن و زیست توده به دلیل جنگل زدایی و جداسازی مناطق گرمسیری توسط سیستم های جایگزین در آمازون برزیل و پرو، اندونزی شد. و حوضه رودخانه کنگو برای تحقیقات برجسته‌اش، او به عنوان عضو انجمن پیشرفت علم آمریکا و انجمن کشاورزی آمریکا انتخاب شد.
اشتیاق شریل به خاک الهام بخش بسیاری از دانشمندان در سراسر جهان شده است. او به ویژه به تربیت دانشمندان جوان علاقه داشت. روث دیوریز، مدیر ارشد آکادمیک و یکی از بنیانگذاران دانشکده آب و هوای کلمبیا، گفت: ادعا، لبخند و شوخ طبعی او برای مدت طولانی توسط همه ما که شانس آشنایی با او را داشتیم به یاد خواهیم آورد.
عکس از خانواده نخل سانچز.
در کلمبیا، شریل تیمی ساخت که عاشق با هم بودن و کار کردن بودند. او با دلسوزی و مهربانی خود الگو بود و تأثیرش تزلزل ناپذیر و ثابت بود. او فراتر از علم و دانش، خانواده ای را در میان بسیاری از کسانی که با او و برای او کار می کردند ایجاد کرد. شریل با پدرو سانچز، همسر و شریک تحقیقاتی‌اش، میزبان سخاوتمندی بود و کارکنانش از مهمانی‌های متعدد، ساعات شادی، جشن تولد، حمام نوزاد و غیره لذت بردند. او برای گروه خود در کلمبیا، یک رویداد معمولی که سال ها ادامه داشت، تلاش کرد تا یک ساعت شاد هفتگی داشته باشد. شریل هرگز آن را از دست نداد.
من اولین بار شریل را به عنوان یک مربی و دانشمند در موسسه زمین می شناختم. او در این نقش فوق العاده بود. و سپس، شش ماه پس از شروع کار با او در نیویورک، با او به کنیا رفتم. و من چیز جدیدی دیدم – لذت او از صحبت کردن و یادگیری از کشاورزان کوچک. لذت بردن او از یک جین و تونیک در پایان یک روز گرد و غبار. خوشحالی او از ملاقات با همکاران و دانش آموزان جدید. هوپ مایکلسون، همکار فوق دکتری شریل از سال 2011 تا 2013، گفت: و این لذت برای بودن در اطراف فوق العاده بود.
کار شریل او را به سراسر سیاره برده است – به اندونزی، برزیل، پرو و بسیاری از کشورهای آفریقا. او زمان قابل توجهی را در کنیا گذراند، جایی که از سال 1991 تا 2001 دانشمند اصلی برنامه زیست شناسی و باروری خاک استوایی بود. او عمیقاً با جوامع روستایی که در آن کار می کرد درگیر بود و زمان بیشتری را در آن جوامع سپری کرد تا کلاس درس. او با سخاوت، فروتنی و انسانیت با مردم برخورد می کرد، با کشاورزان کوچک تعامل می کرد، به چالش های آنها گوش می داد و راه حل هایی برای بهبود زندگی و معیشت آنها ارائه می کرد.
من و شریل 30 سال است که با هم همکار و دوست هستیم. توماس تومیچ، بنیان‌گذار سیستم‌های غذایی، گفت: او با کار بر روی ابتکارات علمی بزرگ و پیچیده مانند برنامه زیست‌شناسی و باروری خاک استوایی، مشارکت حاشیه جنگل‌های بارانی ASB و پروژه سکونتگاه‌های هزاره، از جمله رهبری رویایی در توسعه پایدار را نشان می‌دهد. آزمایشگاه و پروفسور ممتاز علم و سیاست پایداری در UC Davis. “درخشش، صبر، گرمی و شوخ طبعی شریل او را برای همه درگیرها محبوب کرد. همچنین، و این کلیدی است، ما همیشه سرگرمی زیادی داشته ایم. ما به رهبران علمی بیشتری مانند شریل پالم نیاز داریم.
شریل یک نسل از دانشمندان را راهنمایی کرد. او به دلیل حمایت و راهنمایی در مقطع کارشناسی و فوق دکترا شناخته شده بود. دانش‌آموزان او رشته‌های قابل‌توجهی را دنبال می‌کنند – اقتصاد، خاک‌شناسی، بوم‌شناسی و غیره – و مشارکت‌های فکری شریل در این تعداد زیاد ادامه دارد. فابریس دکلرک، دانشجوی سابق که اکنون مدیر علوم بنیاد EAT است، گفت: «شریل در مرکز همکاری بین گروهی از ما بود که اکنون تقریباً 20 سال طول می‌کشد». من نمی توانم حرفه ام را بدون این همکاری تصور کنم و اعتبار زیادی به شریل تعلق می گیرد که فضای تعامل را تقویت می کند.
جیلیان گالفورد، یک دانشجوی فوق دکترا از سال 2010 تا 2011، اضافه کرد: «توانایی شریل در یافتن افراد خوب و اعتماد کامل به آنها باعث شد ما احساس ویژه و ارزشمندی کنیم. او از ما در هر چیزی که نیاز داشتیم، به عنوان دانشمند و به عنوان مردم، حمایت کرد. این دو چیز – اعتقاد او به افراد خوب و رفتار متقابل – ویژگی های بارز رهبری و تیم سازی او بود که من هر روز از آنها تقلید می کنم. این زندگی ما را تحت تاثیر قرار داده است و به نوبه خود بر نحوه آموزش ما به دانش آموزان تأثیر گذاشته است.»
شریل برای همه کسانی که او را به عنوان یک همکار، همکار و دوست می شناختند بسیار تنگ خواهد شد. تومیک گفت: “میراث او همچنان به دیگران در سیاره ما الهام می بخشد تا کارهای حیاتی او را پیش ببرند.”
